tirán (-ni),
s.m. –
Despot. Gr. τύραννος (Murnu 57),
sec. XVII. – Der.
tiranic, adj., din fr.
tyrannique;
tirănesc, adj. (înv., tiranic);
tirănește, adv. (înv., tiranic);
tirăni, vb. (înv., a trata
prost, a tiraniza);
tiranie (var. înv.
tirănie), s.f. (despoție) din gr. τυραννία;
tiraniza, vb., din fr.
tyranniser;
tiranisi, vb. (a tiraniza), din gr. τυραννίζω, aorist τυράννησα.