sumán (-ne),
s.n. –
1. Țundră,
zeghe. –
2. Pănură,
aba. – Var.
sucman. Sl., cf. bg.,
rus.
sukman, din sl.
sukno „
postav” (Miklosich,
Slaw. Elem., 47; Cihac, II, 3790, sau
poate din tc.
sükmän (Șeineanu, II, 327), cf. mag.
szokman. – Der.
sumănar, s.m. (vînzător de sumane);
sumănărie, s.f. (
meseria de sumănar, atelier de sumane).