zăgáz (-zuri),
s.n. – Stăvilar, baraj. – Var.
zăgastru. Format din sb.
gaz „
vad”,
zagazati „a
intra în
apă”, ca
zagat „
dig”, de la
gat „
dig”; cf.
jegajne, s.f. (vîrșă), din sb.
zagažnja și Cihac, II, 118. – Der.
zăgăzui, vb. (a
proteja cu un
dig; a
opri).