sgrăbúnță (-țe),
s.f. –
1. Grăuncior, granulă. –
2. Bubuliță,
coș. – Var.
sgrăbunț, zgrăbunț(ă). Creație expresivă, probabil bazată pe
grăunț, cu
s- expresiv. Legătura cu lat.
carbuncŭlus (Pușcariu,
Jb., XI, 129; Pușcariu 1939; REW 1677; Tiktin) este improbabilă. Scriban
apropie cuvîntul de
brobință și
sgrunț,
aproape sigur.
Uz general,
dar rar în
E (
ALR, I, 129). – Der.
sgrăbunțică, s.f. (
plantă, Lampsana communis);
sgrăbunțos (var.
sgrobunțos), adj. (granulos, grăunțos).