plícsis (-suri),
s.n. – Plictiseală. – Var.
plixis, plictis. Ngr. πλῆξις (Gáldi 232). Ultima var., prin încrucișare cu
cuvintele der. (
Graur,
BL, IV, 109). – Der.
plicticos, adj. (enervant, agasant), din ngr. πληϰτιϰός;
plictisi, vb. (a fi
sătul de ceva; a
supăra, a enerva), din ngr. πλήϰτω;
plictisitor, adj. (plicticos);
plictiseală, s.f. (lîncezeală, monotonie; neplăcere,
necaz).