înstăresc, vb. IV. Refl. și tranz. A (se) îmbogăți. – În + stare.
vb. v. îmbogăți.
≠ a sărăci
vb., ind. prez. 1 sg. și 3 pl. înstărésc, imperf. 3 sg. înstăreá; conj. prez. 3 sg. și pl. înstăreáscă
tranz. rar A face să se înstărească; a înavuți. [Sil. în-stă-] /în + stare
intranz. A deveni bogat; a acumula bunuri materiale în cantități mari; a se înavuți. /în + stare
înstăriți, -te, adj. Cu stare, bogat, avut, chivernisit. – V. înstări.
adj. 1. v. bogat. 2. avut, bogat, situat, (pop.) chiabur, cuprins, (reg.) bănos, (Transilv.) găzdac, (prin Munt.) taxidit. (Țăran ~.)
≠ nevoiaș