adj. m., pl. constatatóri; f. sg. și pl. constatatoáre
adj. cu caracter de constatare. (< fr. constatatoire)
constatatóri, -oáre, adj. (Jur.) Care are valoare de constatare, atestare, dovadă. ♢ Act constatator, înscris constatator. (din constata + suf. -(a)tor) [folosit în corpul DEX]