fumegá (-g, fumegát),
vb. –
1. A
scoate fum. –
2. A
face aburi. Lat.
fŭmĭgāre (Pușcariu 670; Candrea-Dens., 678; REW 3570;
DAR), cf.
fum. – Der.
fumegător, adj. (care
fumegă);
fumegos (var.
fumegăios), adj. (care
fumegă);
fumegai (var.
fumigai), s.n. (fumăraie). – Der. neol.
fumiga, vb. (a fumiga);
fumigați(un)e, s.f., din fr.