uz (-zuri),
s.n. – Întrebuințare. Lat.
usus (
sec. XIX). – Der.
uza, vb., din fr.
user; uzaj, s.n., din fr.
usage;
uzanță, s.f., din fr.
usance;
uzita, vb. (a folosi), după lat.
usitatus;
uzual, adj., din fr.
usuel, lat.
usualis;
usucapiune, s.f., din lat.
usucapio;
uzufruct, s.n., din lat.
usufructus;
uzufructar, s.m., din fr.
usufructaire;
uzură, s.f., din fr.
usure;
uzurar, adj., din fr.
usuraire;
uzurpa, vb., din fr.
usurper;
uzurpator, adj., din fr.
usurpateur.