sad (sáduri),
s.n. –
1. Răsad. –
2. Pepinieră. –
3. Viță nouă. –
4. Cultură,
plantă de cultură. – Var. Trans.
sadă. Sl.
sadŭ „
plantă” (Miklosich,
Slaw. Elem., 44; Cihac, II, 322; Conev 42), cf. sb., cr.,
sad „răsad”. Der. din lat.
sata (Diez,
Gramm., I, 211) nu este posibilă. – Der.
sădi, vb. (a
planta), din sl.
saditi;
sadină, s.f. (
plantă, Andropogon gryllus), din sl.
sadina „plantație”;
sadniță, s.f. (
Banat, răsad), din sb.
sadnica;
răsad, s.n. (marcotă, lăstar, mlădiță,
vlăstar), din bg., sb.
ra(z)sad (Miklosich,
Slaw. Elem., 42; Conev 74);
răsădi, vb. (a transplanta, a marcota), din bg., sb.
ra(z)saditi;
răsadniță, s.f. (
loc cu răsaduri, pepinieră), cf. sb.
razsanica;
presădi, vb. (a marcota, a
planta), din sl.
presaditi;
prisădi, vb. (a
planta), din sl.
prisaditi.