chef (chéfuri),
s.n. –
1. Bună dispoziție,
voie bună. –
2. Poftă, dorință. –
3. Capriciu,
toană. –
4. Petrecere, zaiafet.
5. Beție. – Mr.
k’efe, megl.
chef. Tc.
kef, keyif „
dar, satisfacție; beție” (Roesler 596; Șeineanu, II, 103; Lokotsch 1007; Ronzevalle 153); cf. ngr. ϰέφι, bg.
kef. – Der.
chefui (
chefălui, chefeli), vb. (a
face un chef, a benchetui; a se îmbăta);
chefliu, s.m. (petrecăreț;
afumat,
cherchelit;
vesel,
bine dispus), din tc.
keiyfli;
chefos, adj. (
bine dispus; dornic de
petrecere);
chefir, s.n. (
lapte fermentat), din tc.
kefir, cf. it.
chefir (Battisti, II, 884).