ceáșcă (céști),
s.f. –
Vas mic cu
gura largă, servind la
băut. – Megl.
cașcă.
Pol.
czaszka, din sl.
čaša „
vas” (Miklosich,
Slaw. Elem., 52: Cihac, II, 47; Meyer 443; Berneker 137; Conev 64), cf. bg.
čas(k)a,
alb.
tsatskë, ngr. τσάσϰα. – Der.
ceașnic, s.m. (paharnic), din sl.
čašinikŭ.