cardáș (cardáși),
s.m. – (înv.)
Tovarăș,
camarad. – Tc.
kardaș (Șeineanu, II, 89); cf. bg., sb.
kardaš. – Der.
cîrdășie (var.
cărdășie), s.f. (
asociere, prietenie),
schimbat prin influența lui
cîrd și
cîrdui;
cardașlîc, s.n. (înv., asociație), din tc.
kardașlik;
(în)cîrdoși, (în)cîrdoșa, vb. (a
asocia, a
lega prietenie).