astár
s.m. – Pînză ordinară. – Mr.
astară. Tc.
astar „căptușeală”, din per.
aster (Șeineanu, II, 27; Meyer 20); cf. ngr. ἀστάρι,
alb. bg.
astar. Înv. (
sec. XVIII). – Der.
astaragiu, s.m. (negustor de pînză);
astăreală, s.f. (căptușeală);
astări, vb. (a căptuși).