aián (aiéni),
s.m. – Personaj de
vază în
satul sau regiunea sa, notabil. Tc.
ayan, din arab.
a‘jân „
ochi” (Șeineanu, II, 3; Lokotsch 38); cf. sb.
ajan, fr.
ayan (cf. Gamillscheg 64). Este
termen propriu administrației turcești, care s-a
păstrat numai în Dobr. N. N. Densusianu,
Dacia preistorică, 1082,
îl derivă fantezist din gr. ἄια.