dugheánă (dughéne),
s.f. –
Prăvălie. – Mr.
duchiane, megl.
duchian. Tc.
dükkan (Roesler 591; Șeineanu, II, 162; Lokotsch 542; Ronzevalle 91;
Iordan,
Dift., 80), cf.
alb.
dukian, bg.
diugen, sb.
dućan, mag.
dogány, cf. it.
dogana. – Der.
dughengiu, s.m. (
băcan, negustor), din tc.
dükkanci.