rachíu (rachíuri),
s.n. –
Vinars. – Var. Trans.
rachie. Mr.
arăchie, megl.
răchiie. Tc.
raki ‹
arab.
araq (Roesler 601; Cihac, II, 302; Șeineanu, II, 298), cf. bg., sb.
rakija, ngr. ραϰί,
rus.
raki, și
direct din
arab., fr.
arak, it.
arac(ca), sp.
arac, engl.
arrack. – Der.
rachier, s.m. (
producător de
țuică,
distilator);
rachiereasă (var.
rachieriță), s.f. (
nevastă de
rachier);
rachigiu, s.m. (înv.,
producător de
țuică), din tc.
rakici;
rachierie, s.f. (
distilerie);
rachiiță, s.f. (înv.,
bodegă).