ménghine (-ni),
s.f. –
Unealtă de strîns. – Var.
minghine(a), menghene(a). Mr.
menghine. Tc.
mengene, din ngr. μάγγανον (Șeineanu, II, 256; Meyer,
Türk. St., I, 48; Berneker, II, 16; Vasmer,
Gr., 96), cf. ngr. μεγγενες,
alb., bg., sb.
mengene. Cf.
mangan.