șop (-puri),
s.n. – Șopron,
adăpost. Germ.
Schoppen (Cihac, II, 392). În Trans. și Olt. Var.
șopru (probabil formație regresivă,
pornind de la pl.
șopruri cu
r propagat), Mold.
șopreț, Trans.
șopruț, Trans. de S.
șopran, și în
forma sa acceptată în
general șopron (probabil din pl. de la
forma anterioară,
șoprane, cu asimilația
șoproane). Din
rom. provine rut.
šopra (Miklosich,
Wander., 19).