oblăduí (-uésc, oblăduít),
vb. – A
guverna, a
administra. Sl.
obladovati, din
oblasti, obladą (Miklosich,
Slaw. Elem., 32; Cihac, II, 220), der. din
vlasti, vladą, cf.
vlădică. – Der.
oblăduire, s.f. (
guvernare,
administrare, regim, autoritate);
oblăduitor, s.m. (guvernator, administrator, conducător);
oblastie, s.f. (guvern,
provincie), din sl.
oblasti.
Cuvinte înv.