grípcă (grípci),
s.f. –
1. Unealtă care servește la curățarea
doagelor. –
2. Roată cu
zimți. – Var.
grifcă, hripcă, sgripcă. Bg.
ogripka (Conev 62; Candrea,
GS,
VI, 324; Scriban), din sl.
greti, grebą „a răzui”, dintr-un sl.
gribka, după
DAR, din sb., bg.
zagribam „a răzui”, după Skok 70).