s.n. v. stacană.
stacane, s.f. (Pop. și fam.) Cană de pământ, ceașcă sau pahar mare. ♦ Conținutul unui astfel de vas. [Var.: (reg.) stacán s.n.] – Din rus. stakan.
s. f., g.-d. art. stacánei; pl. stacáne
f. pop. 1) Cană mare. 2) Conținutul unei asemenea căni. /<rus. stakan
s.f. – (Mold.) Vas. – Var. stacan. Sl. stokanŭ (Cihac, II, 359), cf. rus. (do)stakanŭ.