scurtcircuitări, s.f. Acțiunea de a (se) scurtcircuita. [Pr.: -cu-i-] – V. scurtcircuita.
s. f. (sil. -cu-i-; mf. scurt-), g.-d. art. scurtcircuitării; pl. scurtcircuitări
s.f. Acțiunea de a scurtcircuita și rezultatul ei; legătură prin scurtcircuit. [< scurtcircuita].
scurtcircuitez, vb. I. Tranz. și refl. A (se) produce un scurtcircuit (2). [Pr.: -cu-i-] – Din scurtcircuit (după fr. court-circuiter).
vb. (sil. -cu-i-; mf. scurt-), ind. prez. 3 sg. scurtcircuiteáză
tranz. A realiza un scurtcircuit. /Din scurtcircuit
pers. 3 se ~eáză intranz. A se produce un scurtcircuit. /Din scurtcircuit
vb. I. tr. A pune în scurtcircuit o porțiune dintr-un circuit electric. [< scurtcircuit].
vb. tr., refl. a (se) realiza un scurtcircuit. (după fr. court-circuiter)