scîrnă (-ne),
s.f. –
Excrement. – Megl.
scrămă „
urdoare”. Sl.
skrvŭna „
poluare” (Miklosich,
Slaw. Elem., 44; Cihac, II, 329; Conev 71), cf. sb.
skrvn, cr.
skrunja. – Der.
scîrnav, adj. (
murdar,
fetid), din sl.
skrvŭnavŭ, bg.
skărnav (Conev 97);
scîrnăvi, vb. (a
murdări);
scîrnăvie, s.f. (
murdărie, mîrșăvie).