propagatori, -oare, s.m. și f., adj. 1. S.m. și f. Persoană care propagă idei, doctrine etc., care face propagandă, propagandist. 2. Adj. Care se propagă. – Din fr. propagateur, lat. propagator, -oris.
s., adj. 1. s., adj. popularizator, pro-povăduitor, răspânditor, (astăzi rar) vulgarizator, (fig.) semănător. (~ de cunoștințe folositoare.) 2. s. (BIS.) predicator, propovăduitor, (înv.) mărturisitor, propovednic. (~ al unei credințe.)
s. m., adj. m., pl. propagatóri; f. sg. și pl. propagatoáre, g.-d. sg. art. propagatoárei
Care se propagă. /<fr. propagateur, lat. propagator, ~oris
m. și f. Persoană care propagă ceva (o concepție, o doctrină etc.); propovăduitor; popularizator. /<fr. propagateur, lat. propagator, ~oris
s.m. și f. Cel care propagă (idei, doctrine etc.). [Cf. fr. propagateur, lat. propagator].
s. m. f. cel care propagă (idei, doctrine etc.). (< fr. propagateur, lat. propagator)