consún, vb. I. Intranz. A produce o consonanță. – Din fr. consonner (după suna).
vb., ind. prez. 3 sg. și pl. consúnă
vb. I. intr. A produce o consonanță. ♦ (Fig.) A se armoniza, a se acorda. [P.i. 3. consúnă, var. consona vb. I. / cf. fr. consonner, după suna].
vb. intr. a produce o consonanță. ♢ (fig.) a se armoniza, a se acorda. (< fr. consoner)