mărár
s.m. –
Plantă (Anethum
graveolens).
Legat. de gr. μάραθρον,
dar der. e obscură. Der.
directă din gr. (Thumb 15; Philippide,
Principii, 107; Philippide, II, 744;
Pascu, II, 60; Diculescu,
Elementele, 460) e
puțin probabilă.
Poate din ngr. μαράθριον (Berneker, II, 73; Philippide, II, 647), cf.
alb.
marai, mërajë, sb., cr.
morac. Cf.
molotru. – Der.
mărăraș, s.m. (
plantă, Phellandrium aquaticum).