sulimán (-nuri),
s.n. –
1. Fard, sulimeneală. –
2. Plantă (
Ajuga genevensis). – Var.
soliman. Tc. (arab.)
sülümen „arsenic”, din lat.
sublimatum (Eguilaz 494; Roesler 602; Șeineanu, II, 328), cf. ngr. σουλιμᾶς, bg.
sulimen. – Der.
sulemeni (var.
sulimeni, sulimini și der.), vb. refl. (a se farda, a se
boi);
sulemeneală, s.f. (fard, suliman).