sắu (sa
, pl.
sắi, sále), adj,
pos. – Care aparține
persoanei despre care se vorbește. – Var. enclitică -
su. Mr.
seu, su, megl.
seu, sa, istr.
seu, sę. Lat.
suus, sua, disimilat în *
sous, *sa (Densusianu,
Hlr., 145; Pușcariu 1534; REW 8493a; Candrea), sau mai probabil în *
seus, *sa prin analogie cu
meus (
Graur,
Rom., LV, 473; Rosetti, I, 60).