chítă (chíte),
s.f. –
1. Buchet. –
2. Mănunchi,
snop. – Var. (
Banat)
chit. Sl. (
ceh., rut.)
kyta,
probabil prin
intermediul sb.
kĭta, (Cihac, II, 50; cf. Daničič, V, 13; Conev 50); cf.
rus.,
pol.
kita, bg.
kitka. – Der.
chitat, adj. (Trans., strîns în
mănunchi). – Cf.
chiti.